Po niemal rocznej przerwie spowodowanej kontuzją wróciłeś do gry. Jak oceniasz swoją obecną dyspozycję fizyczną i mentalną?
Wydaje mi się, że całą rehabilitację, którą przeszedłem w Poznaniu, wykonałem bardzo profesjonalnie. Przykładałem się do każdego etapu i starałem się patrzeć na ten proces nie tylko pod kątem powrotu do pełnej sprawności, ale jako profesjonalny sportowiec – piłkarz ręczny. Mentalnie i fizycznie czuję się bardzo dobrze, ale mam świadomość, że moja noga to jeszcze nie ta sama noga, co przed kontuzją. Minęło 7,5 miesiąca od operacji, więc potrzebuję jeszcze trochę czasu, żeby wrócić do pełnej dyspozycji. Mentalnie jestem w świetnym miejscu, a atmosfera w drużynie jest fantastyczna. Chłopaki bardzo mnie wspierają, świetnie się dogadujemy, co sprawia, że czuję się tutaj, jakbym był częścią zespołu od lat, choć w Zabrzu jestem dopiero od miesiąca.
Jakie emocje towarzyszyły Ci podczas debiutu w nowych barwach, zwłaszcza przed własną publicznością? Czułeś presję?
Przed pierwszym meczem zastanawiałem się, czy będę czuł presję, stres, ekscytację, czy może coś innego. Ostatecznie czułem po prostu radość i satysfakcję. Dałem z siebie tyle, ile mogłem w tamtym momencie. Razem z Nicolą tworzymy świetny duet, więc presji nie odczuwałem. Kibice w Zabrzu przyjęli mnie bardzo pozytywnie, co sprawiło mi ogromną radość. Kiedy później oglądałem mecz w internecie, widziałem, jak trybuny cieszyły się po mojej bramce – to daje mi jeszcze więcej motywacji. Dodatkowo na trybunach byli moi rodzice, a mój debiut przypadł dzień przed moimi urodzinami, co sprawiło, że ten dzień był dla mnie jeszcze bardziej wyjątkowy. Teraz będzie już tylko łatwiej, bo – jak to się mówi – pierwsze koty za płoty.
Jakie są Twoje indywidualne cele na resztę sezonu?
Na pewno chcę odbudować formę sprzed kontuzji. Wydaje mi się, że jestem już bardzo blisko, ale czas wszystko zweryfikuje. Widzę poprawę z dnia na dzień, zarówno jeśli chodzi o nogę, jak i o pewność siebie, bo psychika jest niezwykle ważna. Moim celem jest także wygrywanie każdego meczu do końca sezonu i znalezienie się w pierwszej szóstce, by powalczyć o medale. Znam potencjał naszej drużyny, widzę chłopaków na treningach i wiem, jakie mamy możliwości. Mam też swoje ambicje i umiejętności, które chcę jak najlepiej wykorzystać. Chciałbym wrócić do swojej najlepszej formy fizycznej, zwłaszcza że prawie rok nie grałem – dokładnie 296 dni. Dlatego moim celem jest walka o pierwszą szóstkę, medale i pełny powrót do formy, by w kolejnym sezonie być jeszcze lepszym niż przed kontuzją.
Patrząc dalej, jakie są Twoje marzenia i ambicje w piłce ręcznej? Myślisz już o powrocie do reprezentacji Polski?
Zawsze bardzo wierzyłem w siebie i swoje umiejętności. Już po SMS-ie Gdańsk, gdy trafiłem do Opola, moim marzeniem był wyjazd do Niemiec – i to się spełniło. Chciałem zagrać na Mistrzostwach Świata w Polsce w 2023 roku – to też się udało. Marzyłem o tytule króla strzelców ligi szwedzkiej – prawie się udało, bo do samego końca prowadziłem w klasyfikacji, a fotel lidera straciłem dopiero pod koniec sezonu. Trzeba też zaznaczyć, że nie byłem etatowym wykonawcą rzutów karnych w mojej drużynie, a mimo to udało mi się zakończyć sezon w czołowej dziesiątce strzelców. Dostałem propozycję z drużyny występującej w Lidze Mistrzów – marzyłem o tym i to również stało się faktem. Cały czas myślę o reprezentacji Polski. Chciałbym wrócić już w marcu. Czy to jest możliwe? Pokażą mecze, pokaże moja forma. Będę ciężko pracował i zrobię wszystko, żeby tak się stało. Widzę postęp z dnia na dzień i jestem pozytywnie nastawiony. Marzenia i ambicje zawsze są, a ja zawsze celuję wysoko.
