Marek Kąpa urodził się i wychował w Rokitnicy. Kiedy miał 14 lat, trafił do sekcji piłki ręcznej MGKS Mikulczyce-Rokitnica (obecnie Sparta). Wypatrzył go trener Ryszard Gnot, który chodził po rokitnickich szkołach i przyglądał się chłopcom z predyspozycjami do tej dyscypliny. „W zasadzie to jednocześnie trenowałem w MGKS piłkę nożną i ręczną. Wprawdzie futbolowej karty zawodniczej nie posiadałem, ale szło mi całkiem nieźle. Potem jednak górę wziął handball. W towarzystwie piłkarzy ręcznych czułem się lepiej. Grałem jednocześnie w drużynie kadetów, juniorów i seniorów na rozegraniu. Trzy mecze w trzy dni. Trener Piotr Depta, powołując mnie do kadry Śląska, wypatrzył dla mnie pozycję obrotowego i tak już zostało” – wspomina Kąpa, który z lat dzieciństwa pamięta Jerzego Gorgonia i Józefa Szmidta. „Gorgoń był kuzynem mojego kolegi z podwórka, a pan Szmidt... Mieszkał w Rokitnicy, był bardzo znany. Kiedy szedł na trening do lasu, całą grupą biegliśmy za nim. Przez 20 minut robił nam zajęcia, pokazywał, co jak mamy wykonać. Potem robił swoje. Bardzo porządny człowiek”.
Do pierwszej drużyny Pogoni Marek Kąpa trafił na stałe w 1973 roku. Jako zawodnik występował w niej szesnaście lat. Dwukrotnie (1989, 1990) pod wodzą trenera Tadeusza Szymczyka wraz z kolegami zdobył mistrzostwo Polski. „Mam sześć medali mistrzostw Polski. Po dwa złote, srebrne i brązowe. Choć jednego srebrnego nigdy nam nie wręczono. Najbardziej dramatyczny był pierwszy wygrany przez nas finał z Wybrzeżem. W Zabrzu wygraliśmy jednym golem rzuconym w ostatniej sekundzie. Wściekły Bogdan Wenta oblał sędziów wodą mineralną, za co ujrzał czerwoną kartkę. Potem przegraliśmy sześcioma golami w Gdańsku i był trzeci mecz. To była sensacja: wygraliśmy jednym golem. Kiedy wręczano nam złote medale, okrążyli nas wściekli kibice. Było nerwowo...”
Z czynnym uprawianiem piłki ręcznej pożegnał się po zakończeniu sezonu 1990/91. Już w tym okresie był grającym asystentem trenera Kurta Cichego. Potem był drugim trenerem Pogoni, a zespół prowadził Janusz Szymczyk. W 1995 roku Marek Kąpa został pierwszym trenerem Pogoni. Po niespełna trzech latach rozbratu z tą drużyną ponownie objął ją w 2000 roku. To był najtrudniejszy okres w ponad pięćdziesięcioletniej historii klubu. Pogoń spadła z ekstraklasy do I ligi, kopalnia Zabrze przestała ją sponsorować. Drużynę przejął MOSiR Zabrze zarządzany przez Józefa Kubicę, piłka ręczna w mieście przetrwała. Potem Marek Kąpa jeszcze kilka razy podejmował pracę w klubie, od lata 2015 roku jest asystentem Mariusza Jurasika. Jako trener doczekał się debiutu syna Leszka w drużynie, a dziś z powodzeniem prowadzi juniorskie drużyny, wychowując kolejne pokolenia piłkarzy ręcznych w Zabrzu.
Pochodzi z Wirka, dzielnicy Rudy Śląskiej. „Moim kolegą z podwórka był Erwin Wilczek. Mniejszy, ale dwa lata starszy. Namawiał mnie na piłkę nożną, ale wolałem grać w ręczną. Erwin cały czas biegał za piłką. Miał ogromny talent, ale jego starszy brat był jako dzieciak jeszcze lepszy. Znałem też Ernesta Pohla, choć był starszy. Podziwialiśmy go w Rudzie wszyscy...” - wspomina Engelbert Szolc, jeden z najlepszych strzelców w historii polskiej piłki ręcznej. Przez wiele lat grał w Grunwaldzie Halemba, ale w 1968 roku dostał warunek. „Powiedziano mi, że dostanę powołanie do kadry, tylko grając w pierwszej lidze. Dlatego zamieniłem Grunwald na Pogoń. W Zabrzu grałem sześć lat. Choć właściwie to w Bielszowicach. Nie mieliśmy hali, treningi i mecze graliśmy w dzielnicy Rudy Śląskiej” – wspomina.
Po miesiącu grał już w reprezentacji. W 1972 roku pojechał na igrzyska do Monachium, gdzie drużyna zajęła jednak dopiero 10. miejsce. „Był niedosyt, stać nas było na więcej. W 1974 roku jako jeden z pierwszych zawodników dostałem zgodę na legalny wyjazd do Austrii. W jednym sezonie rzuciłem 286 bramek dla Union Krems, dwa razy byłem mistrzem i dwa razy królem strzelców ligi. Gdybym jednak wiedział, że przez ten wyjazd stracę igrzyska w Montrealu, to nigdy bym z Polski nie wyjechał. W 1976 roku zdobyliśmy medal, miałbym satysfakcję, ale też emeryturę olimpijską” - dodaje.
Wróćmy do gry w Pogoni. Medalu z zespołem Engelbert Szolc nie wywalczył, ale dwa razy był królem strzelców ligi. Grał na prawym rozegraniu, choć rzucał prawą ręką. „Rok w rok w granicach 170–180 goli w sezonie. Chyba nikt nie miał w Polsce tak silnego rzutu. W Bielszowicach przed nami trenowali piłkarze nożni Górnika. Zostawali po zajęciach i mówili: „Engel”, pokaż jak się rzuca... Znaliśmy się z treningów i Balów Sportowca. Gorgoń, Lubański, Kostka, Oślizło, oczywiście Wilczek... To moi serdeczni koledzy i przyjaciele. Wtedy wszyscy się znali. Miałem świetne kontakty z Józkiem Szmidtem, najlepszym trójskoczkiem świata”.
Gdy przychodził do Pogoni, najlepszym jej zawodnikiem był Franciszek Cholewa. „Z Zabrza powoływano nawet 4–5 zawodników do kadry. Potem jednak reprezentację odmłodzono, na zgrupowania jeździłem głównie ja”.
Engelbert Szolc od 1979 roku jest na rencie. Przeszedł na nią w wieku zaledwie 37 lat. „Łąkotki, biodra, nadgarstki... Nie wiem, czy jest część ciała, którą miałem nieuszkodzoną. Jakoś się jednak trzymam. I cieszę się, że w Zabrzu odrodziła się piłka ręczna”. Strzelec wszech czasów jest obecny w zasadzie na każdym meczu w hali przy ul. Wolności.
| 20 kwietnia 1945 | powstaje klub sportowy Pogoń Zabrze (sekcja piłki nożnej). Tydzień później odbywa się pierwszy mecz z Piastem Pawłów. | |
| 1946 | utworzenie sekcja gimnastyki | |
| 1947 | powstaje 11- osobowa drużyna szczypiorniaka (mężczyźni i kobiet). Jej twórcą jest Józef Cholewa. Dołączanie kolejnych sekcje w klubie - koszykówki oraz siatkówki | |
| 1948 | z połączenia czterech klubów w Zabrzu - w tym Pogoni - powstaje wielosekcyjny Górnik Zabrze. Pogoń znika ze sportowej mapy Polski. | |
| 1949 | obudowa drużyny piłki ręcznej Pogoni. Reaktywowaniem sekcji zajęli się jej założyciele – Józef Cholewa oraz Alfred Krawczyk | |
| 1953 | powstaje 7-osobowa drużyna piłkarzy ręcznych Pogoni | |
| 12 grudnia 1955 | po siedmiu latach przerwy zabrzanie rozgrywają mecz pod nazwą Pogoń | |
| 1957 | zabrzanie sięgają po mistrzostwo Śląska - Klasy A | |
| 1958 | Franciszek Cholewa (syn Józefa, współzałożyciela Pogoni) zostaje pierwszym reprezentantem Polski z Zaborza. Uczestniczy w mistrzostwa świata rozgrywanych w Berlinie. Szczypiorniści Pogoni po raz pierwszy wyjeżdżają na zagraniczny turniej do Czechosłowacji. | |
| 1959 | awans do 1 ligi. | |
| 1962 | Pogoń zajmuję 4 miejsca w lidze, do brązowego medalu brakuje jednego punktu | |
| 1963 | w Szwajcarii odbywają się mistrzostwa Świata w piłce ręcznej 11- osobowej. Polska zajmuje 4 miejsce, w kadrze znajduje się dwóch zawodników Pogoni – Józef Bensz i Franciszek Cholewa. | |
| 1964 | uchwała zarządu klubu o zmianie nazwy klubu z Pogoni na Górnik. Pomysł ten nie zostaje jednak zrealizowany. Pogoń spada z ligi. | |
| 1965 | po rocznej banicji awans do grona najlepszych drużyn w kraju | |
| 1966 | Zabrzanie po raz pierwszy rozgrywają mecz na własnym boisku, stworzonym obok stadionu piłkarskiego Pogoni. Drużyna zajmuje 4 miejsce w lidze. W mistrzostwach świata rozgrywanych w Austrii uczestniczy dwóch zawodników Pogoni – Franciszek Cholewa oraz Kurt Czichy. Polska zajmuje czwarte miejsce, Cholewa jest najlepszym strzelcem kadry z 12 bramkami. | |
| 1967 |  |
po raz pierwszy w historii zabrzańscy szczypiorniści zdobywają medal mistrzostw Polski – Pogoń zajmuje 3 miejsce w lidze. |
| 1970 | Engelbert Szolc zostaje najskuteczniejszym zawodnikiem ligi, zdobywa 167 bramek. W tym samym roku bombardier z Zabrza występuje na Mistrzostwa Świata we Francji. | |
| 1971 | kolejny spadek z ligi. Z kolei juniorzy starsi Pogoni Zabrze zostają mistrzem Polski. | |
| 1972 | po roku banicji awans do w imponującym stylu – 17 zwycięstw, 3 remisy i 2 porażki. | |
| 1972 | reprezentacja Polski po raz pierwszy od 36 lat występuje na igrzyskach w Monachium. W kadrze jest Engelbert Szolc, który zostaje pierwszym olimpijczykiem w historii klubu. | |
| 1974 | Engelbert Szolc po raz kolejny występuje na Mistrzostwach Świata. Polska kończy turniej n a czwartym miejscu. W tym samym roku w Pucharze Świata Polacy z Szolcem w składzie są drudzy. | |
| 1976 |  |
zabrzanie po 9 latach ponownie zdobywają medal mistrzostw Polski. Pogoń zostaje wicemistrzem kraju. |
| 1976 | Bramkarz Pogoni Mieczysław Wojczak jako pierwszy i jak dotąd jedyny w historii klubu zostaje medalistą olimpijskim. Polska zdobywa trzecie miejsce na igrzyskach w Montrealu. | |
| 1979 | |
Zabrzanie zostają jedynym zespołem w lidze bez własnej hali, a jednak sięgają po wicemistrzostwo Polski. |
| 1980 | bramkarz Pogoni Mieczysław Wojczak uczestniczy w Igrzyskach Olimpijskich w Moskwie. | |
| 1982 | Pogoń Zabrze po raz drugi w historii zdobywa tytuł mistrza Polski Juniorów starszych. | |
| 1984 |  |
Pogoń po raz pierwszy zdobywa Pucharu Polski. |
| 1985 | |
kolejny medal Mistrzostw Polski, tym razem brązowy. |
| 1986 | Piotr Konitz i Leszek Sadowy biorą udział w mistrzostwach świata grupy A rozgrywanych w Szwajcarii. | |
| 1987 | |
Pogoń zajmuje 3 miejsce w lidze. Tego samego roku na Barbórkę zostaje oddana do użytku nowa hala Pogoni przy ulicy Wolności 406. Do tej pory zespół grał swoje mecze w Bielszowicach. Juniorzy zostają wicemistrzem Polski. |
| 1988 | |
wicemistrzostwo Polski i zdobycie Pucharu Polski. |
| 1989 |  |
Pogoń Zabrze zostaje po raz pierwszy w historii mistrzem Polski, pokonując w finale Wybrzeże Gdańsk. Zabrzanie występując w Pucharze Europy Mistrzów Krajowych, gdzie przegrywają z Chromos Zagrzeb (19:17, 20:29). |
| 1990 | |
po raz drugi Pogoń zdobywa Mistrzostwo Polski. Leszek Sadowy zostaje najskuteczniejszym zawodnikiem ligi – zdobył 209 goli. Występ Jacka Kalisza na mistrzostwach świata rozgrywanych w Czechosłowacji. Zdobycie po raz trzeci Pucharu Polski. |
| 1990 | zabrzanie w Pucharze Europy zwyciężająiw pierwszej rundzie duński Kolding IF, a w 1/8 finału finału przegrywają z jugosłowiańskim Proleterem Zrenjanin. | |
| 1991 | zawodniczą karierę kończy Mark Kąpa, który grał w Pogoni 16 sezonów. Ma na koncie rekordową liczbę medali mistrzostw Polski. W latach 1989 i 1990 jest kapitanem mistrzowskiej drużyny. | |
| 1993 | w barwach Pogoni po raz pierwszy w historii występuje obcokrajowiec – Chorwat Vladko Hrbacek. Najskuteczniejszym zawodnikiem ligi jest Jarosław Frąckowiak –191 goli. | |
| 2000 | kłopoty finansowe klubu, spadek z ligi. | |
| 2002 | zmiana nazwy klubu z Pogoni Zabrze na MOSiR Zabrze. Awans do ekstraklasy w imponującym stylu. Drużyna wygrywa 20 z 22 meczów. | |
| 2005 | kolejny spadek z ligi. | |
| 2007 | przejęcie klubu przez firmę NMC. Zmiana nazwy klubu na NMC Powen Zabrze. | |
| 2008 | utworzenie nowego klubu „KS Handball Zabrze”, który jest spadkobiercą Pogoni. Drużyna seniorów w rozgrywkach ligowych występuje pod nazwą „NMC Powen”. | |
| 2009 | awans do ekstraklasy pod wodzą trenera Roberta Nowakowskiego, byłego doskonłaego reprezentanta Polski. | |
| 2010 | ponowny spadek do 1 ligi. | |
| 2011 | kolejny awans do ekstraklasy drużyny prowadzonej przez Krzysztofa Przybylskiego. Od tego momentu drużyna stale gra w elicie polskiej piłki ręcznej. | |
| 2012 | w pierwszym sezonie po awansie drużyna zajmuje wysokie 6. miejsce. Trenerem jest Bogdan Zajączkowski | |
| 2012 | zawodnikiem drużyny zostaje Mariusz Jurasik, legenda polskiej piłki ręcznej, w swoim czasie najlepszy skrzydłowy na świecie. W Górniku w ciągu czterech lat zdobędzie 541 bramek. | |
| 2013 | kolejna zmiana nazwy klubu, tym razem na Górnik Zabrze. Marek Kąpa przestaje być trenerem zespołu. Z krótkimi przerwami pełnił tę funkcję przez przez dwanaście sezonów. | |
| 2014 | |
Górnik Zabrze zdobywa trzecie miejsce w lidze. Najskuteczniejszym graczem Górnika w rozgrywkach ligowych jest Michał Kubisztal, który zdobywa 194 gole i zostaje królem strzelców Superligi. |
| 2014 | 17 maja tego roku w meczu z Azotami Puławy Bartłomiej Tomczak rzuca swoją 1000. bramkę w najwyższej klasie rozgrywkowej. | |
| 2015 | Mariusz Jurasik zostaje grającym trenerem drużyny. Zabrzańska drużyny dotarła do trzeciej rundy Pucharu EHF, w której przegrała z niemieckim Frisch Auf Goppingen (29:39, 29:38), nie wywalczając awansu do fazy grupowej. | |
| 2016 | zmiana nazwy na NMC Górnik Zabrze. | |
| 2017 | Górnik wygrywa Puchar Superligi. Marek Daćko, który w 33 meczach rzuca 203 bramki, zostaje wybrany na najlepszego gracza sezonu w lidze. | |
| 2017 | Mateusz Kornecki, bramkarz Górnika Zabrze, zostaje etatowym bramkarzem reprezentacji Polski. 23 stycznia występuje na mistrzostwach świata w wygranym spotkaniu z Argentyną i notuje rekordową skuteczność obron 88 procent. Zabrzanin na osiem rzutów broni siedem! | |
| 2017 | trenerem Górnika zostaje czeski szkoleniowiec, Rastislav Trtik. Na drodze po medal staje przegrana w ćwierćfinałach z Gwardią Opole | |
| 2018 | w ramach rozgrywek Pucharu Polski Górnik sensacyjnie pokonuje 33:30 Orlen Wisłę Płock, wicemistrza Polski i uczestnika Ligi Mistrzów. W półfinale zabrzanie zostają wyeliminowani przez Vive Kielce | |
| 2019 | Górnik wygrywa 20 z 26 meczów w ramach rundy zasadniczej i na zakończenie rozgrywek plasuje się na 3. miejscu tabeli. Ponownie jednak odpada w ćwierćfinale, tym razem w rywalizacji z MMTS Kwidzyn. Bartlomiej Tomczak rzuca w sezonie 158 bramek i zostaje piątym snajperem sezonu. | |
| 2019 | Stery NMC Górnika przejmuje Marcin Lijewski, najbardziej utytułowany reprezentant Polski w historii tej dyscypliny. | |
| 2020 | |
w skróconym z powodu koronawirusa sezonie NMC Górnik plasuje się na trzecim miejscu ligowej tabeli i zdobywa brązowy medal Mistrzostw Polski. To dziesiąty krążek w historii klubu licząc dokonania Pogoni i Górnika, w tym piąty brązowy. Tylko cztery kluby w historii mają na koncie więcej medali. |
| 2020 | Szymon Sićko zostaje wybrany na odkrycie sezonu i sięga po najbardziej ceniky laur, najlepszego zawodnika sezonu. | |
| 2020 | Górnik Zabrze zmienia nazwę: po decyzji głównego sponsora, firmy NMC, wykreślony zostaje pierwszy człon nazwy | |
| 2021 | Górnik Zabrze przez cały sezon walczy i utrzymuje się na trzecim miejscu tabeli. Tuż za nim znajdują się Azoty-Puławy. Los brązowego medalu rozstrzyga się w ostatnim meczu sezonu. Górnikowi wystarczy remis, jednak mecz wygrywają rywale. Czwarte miejsce pozwala jednak grać w europejskich pucharach. | |
| 2022 | Górnik Zabrze, mając tę samą liczbę punktów co MMTS Kwidzyn, ale gorszy bilans bramkowy, ostatecznie zajmuje 5. miejsce w lidze. | |
| 2023 | |
Po świetnym sezonie Górnik Zabrze już na cztery kolejki przed końcem rozgrywek zapewnia sobie brązowy medal, co oznacza, że w przyszłym sezonie zagra w EHF Lidze Europejskiej. |
| 2024 | |
Po znakomitym sezonie Trójkolorowi zajmują trzecie miejsce w tabeli ORLEN Superligi, zapewniając sobie miejsce na podium. W Lidze Europejskiej również imponują formą, pokonując między innymi Rhein-Neckar Löwen i awansując do najlepszej szesnastki rozgrywek. Trener Tomasz Strząbała zostaje wybrany najlepszym trenerem ORLEN Superligi, a Taras Minotskyi – najlepszym zawodnikiem sezonu. |
1/16 Mistrzostw Polski Juniorów Młodszych już w najbliższy weekend w Hali Pogoń! Trójkolorowi zapraszają na starcia, które rozpoczną się już w piątek. W turnieju zagrają zespoły: SPR Górnik abrze, SKS Kusy Kraków, KS Vive II Kielce oraz Auto-Moto-Fan SRS Przemyśl.
Dwie drużyny SPRu Górnik Zabrze będą reprezentowały Śląsk w Mistrzostwach Polski. W piątek SPR Górnik Zabrze II zagrał mecz barażowy przeciwko drużynie z Chorzowa.
W miniony weekend odbyły się mecze 1/8 Mistrzostw Polski Juniorów. Nasi juniorzy z kompletem zwycięstw awansowali do dalszej fazy turnieju, która odbędzie się już za 2 tygodnie. 1/4 MP wyjątkowo nie odbędzie się w Zabrzu, lecz na Hali Sportowej w Gliwicach (ul. Chorzowska 5). Już teraz serdecznie zapraszamy wszystkich kibiców na trybuny!
Wybrane gadżety z naszego sklepu
41-800 Zabrze, ul. Wolności 406
+48 664 099 466
sekretariat@handballzabrze.pl
Sekretariat czynny pn-pt 8.00 – 16.00
Polityka prywatności
Dla mediów
Regulamin masowej imprezy sportowej
Protokół sanitarno-epidemilogiczny Superliga
+48 664 099 466
czernik@handballzabrze.pl
+48 512 543 124
zawadzki@handballzabrze.pl
+48 664 099 466
marketing@handballzabrze.pl
